Lista kompozytorów

(ur. w 1975 r. we Lwowie) Ukończył Lwowską Akademie Muzyczną im. Mykoły Łysenki w klasie kompozycji i wiolonczeli Jurija Łaniuka, później aspiranturę w Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy im. Piotra Czajkowskiego pod kierownictwem Jewhena Stankowycza. Jest dwukrotnym laureatem konkursu im. Sergiusza Prokofiewa (jako wiolonczelista i kompozytor), a także laureatem Nagrody im. Lewka Rewuckiego za twórczość kameralną (2003).

(ur. 1976) – ukraińsko-holenderska kompozytorka, absolwentka Akademii Muzycznej im. Antoniny Nieżdanowej w Odessie w klasie Karmelli Cepkolenko. Była stypendystką programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Gaude Polonia” (2003, u Marcina Błażewicza w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie) oraz projektu stypendialnego pass_ПОРТ w Niemczech oraz stowarzyszenia KulturKontakt w Austrii. Ukończyła studia podyplomowe w Amsterdamie u Theo Loevendie. Od 2006 roku mieszka w Hadze.

(1888 Tarnopol - 1963 Lwów) - kompozytor, pianista, muzykolog, nauczyciel, krytyk muzyczny. Rozpoczął studia muzyczne we Lwowskim Konserwatorium u W. Kurza, które następnie kontynuował w Pradze studiując na uniwersytecie u Z. Neiedli i O. Hostynskiego, a w konserwatorium u V. Novaka, które ukończył w 1915 roku.

(1745, Głuchów - 1777, Petersburg), kompozytor i śpiewak, uczył się najpierw w Głuchowskiej szkole śpiewaków cerkiewnych, a następnie w Kijowskiej Akademii Mohylańskiej, skąd został zabrany do Dworskiej Kapeli Śpiewaczej w Petersburgu. Od 1758 roku śpiewał w Kapeli, a od 1762 roku był solistą przydwornej trupy operowej.

ukraiński pianista i kompozytor. Jego utwory były wykonywane na całym świecie: od Stanów Zjednoczonych do Chin. Studiował w Ukrainie i Szwajcarii. Ukończył Ukraińską Narodową Akademię Muzyczną w Kijowie, gdzie obecnie jest profesorem fortepianu. Jego muzykę wykonali m.in. zespół „musikFabrik”, pianiści Stephen Gutman, Roglit Ishay, Timothy Hoft, skrzypkowie Dima Tkachenko, Orest Smovzh i Loussine Azizian, mandolinistka Olena Olenchyk.

(1940, Charków - 2003 Izrael) ukończył w 1966 roku Charkowskie Konserwatorium Muzyczne w klasie kompozycji Dmytra Klebanowa. Od tego czasu wykładał kompozycję i instrumentację w tymże konserwatorium, przemianowanym później na Charkowski Instytut Sztuki. Przez pewien okres czasu był przewodniczącym Charkowskiego Oddziału Związku Kompozytorów Ukrainy. W 1994 roku wyjechał do Petersburga, gdzie wykładał instrumentację w Petersburskim Konserwatorium.

(ur. 1939, Kijów) jest szczególnie ceniona za swoją chóralną twórczość. Ukończyła Kijowskie Konserwatorium Muzyczne w klasie kompozycji K. Dankewycza i B. Latoszyńskiego. Studia podyplomowe kontynuowała w Konserwatorium Moskiewskim u N. Peyko. Od 1979 roku jest obecna w Zarządzie Związku Kompozytorów Ukrainy. Była wielokrotnie nagradzana za swoją twórczość, włączając Państwową Nagrodę im. Szewczenki, najwyższe odznaczenie w dziedzinie kultury. Zajmuje się również działalnością pedagogiczną w Kijowskim Instytucie Kultury.

(1630 (?), Kijów - 1690 (?), Moskwa), kompozytor, teoretyk, dyrygent chóralny i pedagog, jedna z pierwszych postaci ukraińskiego muzycznego życia swego czasu. Studiował w Jezuickiej Akademii w Wilnie. Przebywał również w Krakowie, Smoleńsku, Moskwie i Petersburgu. Jego najważniejsza praca "Gramatyka muzyczna" zawiera zasady tzw. partesnego śpiewu - wielogłosowej muzyki chóralnej, która zastąpiła w XVI w. dawną tradycję śpiewu monodycznego.

(ur. w 1968 r. w Wydyniwie, obwód Iwano-Frankowski) - kompozytorka, autorka licznych utworów kameralnych, symfonicznych i chóralnych. W 1991 roku ukończyła studia kompozytorskie u Wołodymyra Flysa i Myrosława Skoryka, a w roku 1998 studia podyplomowe u Myrosława Skoryka w lwowskiej Narodowej Akademii Muzycznej im. M. Łysenki. Wykłada kompozycję w macierzystej uczelni. W 2017 roku otrzymała Nagrodę im. T. Szewczenki za dzieła do poezji Szewczenki – Prawa duszo, Kolor, Sen.

(1906, Lwowskie woj. - 1995, Wiedeń) - dyrygent i kompozytor. Podstawy muzycznego wykształcenia zdobył w Wyższym Muzycznym Instytucie im. M. Łysenka we Lwowie, gdzie uczył się m.in. u Stanisława Ludkewycza.

(ur. 1977 w Tarnopolu) jest absolwentką Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy im. P. Czajkowskiego, gdzie w 2001 r. ukończyła studia kompozytorskie w klasie Iwana Karabica, a w roku 2004 staż asystencki w klasie prof. Myrosława Skoryka.

(1909 Kołomyja - 1983 Lwów) ukończył prawo na Uniwersytecie Lwowskim w 1931 roku. Studiował również fortepian w Instytucie Muzycznym im. Łysenki, a także kompozycję u Wasyla Barwinskiego i Adama Sołtysa we Lwowskim Konserwatorium, które ukończył w 1934 roku. Był nauczycielem muzyki, od 1952 roku wykładowcą, a od 1973 roku profesorem Lwowskiego Konserwatorium. Był również Przewodniczącym Lwowskiego Oddziału Związku Kompozytorów Ukrainy.

(1875, Kijowski obwód - 1944, Winnipeg) dyrygent, kompozytor, folklorysta, pedagog. Syn prawosławnego księdza, ukończył Teologiczne Seminarium w Kijowie w 1896 roku, a w 1901 roku Kijowską Akademię Teologiczną, gdzie w latach 1898-1901 był dyrygentem akademickiego chóru. W 1906 roku wstąpił do Muzyczno-Dramatycznej Szkoły Łysenki, gdzie studiował kompozycję u H. Lubomirskiego.

(ur. 1975) w latach 1993-2000 studiował w Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy im. P. Czajkowskiego, którą ukończył w specjalnościach kompozycja (w klasie Lwa Kołoduba, 1998) i fortepian (w klasie Tatiany Roszczynej, 2000). Staż w katedrze kompozycji ukończył w 2004 pod kierunkiem Hennadija Liaszenki. Był stypendystą programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Gaude Polonia” (2003) pod kierunkiem Aleksandra Lasonia.

(1947-2007) – wybitny ukraiński kompozytor, laureat Nagrody im. W. Łysenki (2004), Narodowy Artysta Ukrainy (2001), członek Narodowego Związku Filmowców Ukrainy (1991), Zasłużony Działacz Sztuki Ukrainy (1986), laureat Nagrody im. M. Ostrowskiego (1979). Urodził się w 1947 roku we Lwowie.

(1895, Żytomierz - 1968, Kijów), kompozytor, dyrygent, pedagog, ukończył w 1918 roku prawo na Uniwersytecie Kijowskim. Studiował równocześnie kompozycję u R. Gliera w Kijowskim Konserwatorium Muzycznym, gdzie uzyskał dyplom w 1919 roku, wykładając tam następnie teorię muzyki (1920-35). W latach 1935-37 był profesorem orkiestracji w Moskiewskim Konserwatorium. Od roku 1944 do końca życia był profesorem kompozycji Kijowskiego Konserwatorium. Był członkiem i przewodniczącym (1922-25) Asocjacji Muzyki Współczesnej, rozwiązanej przez komunistyczne władze w 1932 roku.

(1877, Kamieniec Podolski - 1921, Tulczyn), kompozytor, folklorysta, dyrygent, pedagog. Syn prawosławnego księdza, ukończył Seminarium Teologiczne w Kamieńcu Podolskim w 1899 roku. Pobierał prywatne lekcje harmonii i teorii muzyki u S. Barmotina i kompozycji u B. Jaworskiego. W latach 1903-04 uczęszczał również na lekcje muzyki przy carskiej kapeli chóralnej w Petersburgu, gdzie zdał egzamin na dyrygenta chóralnego.

(1879, Jarosław - 1979, Lwów) - kompozytor, dyrygent, muzykolog, folklorysta. W 1901 roku ukończył filozoficzny fakultet Lwowskiego Uniwersytetu. We Lwowie w latach 1898-1901 pobierał lekcje kompozycji u Adama Sołtysa. W latach 1901-07 wykładał w ukraińskich gimnazjach we Lwowie i Przemyślu. W latach 1907-08 swoje muzyczne studia kontynuował w Wiedniu u H. Gredenera (kontrapunkt) i A. Zemlinskiego (kompozycja). W 1909 roku otrzymał doktorat muzykologii na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie studiował u Guido Adlera.

(1842, Połtawska gubernia - 1912, Kijów), założyciel nowej, romantycznej szkoły w ukraińskiej muzyce, pianista, dyrygent chóralny, folklorysta, pedagog i działacz społeczny. W 1864 roku ukończył przyrodniczy fakultet Kijowskiego Uniwersytetu. W latach 1867-69 studiował kompozycję i fortepian w Lipskim Konserwatorium. Od 1869 roku Łysenko mieszka i pracuje w Kijowie. W latach 1874-76 pobierał lekcje instrumentacji u Rimskiego-Korsakowa w Petersburgu.

(ur. 1986) jest absolwentem klasy kompozycji Jewhena Stankowycza w Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy im. P. Czajkowskiego w Kijowie. Merchel zajmuje się muzyką i sztuką w szerokim zakresie: jest kompozytorem, performerem, reżyserem, kuratorem projektów artystycznych, autorem licznych utworów dla orkiestry symfonicznej, zespołów kameralnych i teatru. Jest współzałożycielem i kierownikiem artystycznym zespołu „Sed Contra Ensemble”, kuratorem Laboratorium Muzyki i Teatru „Sound. Voice. Silence”.

(ur. 1976) – kompozytor, członek Narodowego Związku Kompozytorów Ukrainy (od 2001) i Narodowego Ogólnoukraińskiego Związku Muzycznego (od 2005), laureat Nagrody im. L. Rewuckiego (2005), Nagrody Urzędu Rady Ministrów Ukrainy (2009), a także Nagrody im. S. Prokofiewa. Był stypendystą programu „Gaude Polonia” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP (2006).

(1889, Irżawec, obwód Czernihowski - 1977, Kijów) - kompozytor, pedagog i działacz muzyczny. Ukończył Muzyczno-Dramatyczną Szkołę Mykoły Łysenki, Kijowskie Konserwatorium Muzyczne w klasie kompozycji R. Gliera, a także wydział prawa Kijowskiego Uniwersytetu. Dużą część jego aktywności stanowiła działalność pedagogiczna - najpierw w szkole Łysenki, a następnie w Kijowskim Konserwatorium. Rewucki obok Latoszyńskiego należy do kompozytorów, którzy wyznaczyli drogę ukraińskiej muzyce XX wieku, zarówno swoją twórczością jak działalnością pedagogiczną.

(1865, Tarnopolskie - 1909, Stanisławów) muzyczną edukację pobierał u Władysława Wszelaczyńskiego i L. Lewickiego w Tarnopolu, a następnie we Lwowskim Konserwatorium u Karola Mikuli. Był aktywnym działaczem muzycznym - jednym z założycieli ukraińskiego towarzystwa chóralnego Bojan, a także członkiem Komitetu Publikacji Ukraińskich Pieśni Ludowych. Był również dyrygentem różnych chórów w Przemyślu, Drohobyczu i Stanisławowie, gdzie zorganizował wydawnictwo Muzyczna Biblioteka, wydające po raz pierwszy wiele utworów ukraińskich kompozytorów.

(1938-2020) w latach 1956-60 studiował kompozycję u Adama Sołtysa we Lwowskim Konserwatorium, a w latach 1961-62 odbywał aspiranturę u Dmitrija Kabalewskiego w Moskiewskim Konserwatorium. Od 1962 roku był wykładowcą Lwowskiego Konserwatorium, a od 1966 roku wykładał teorię muzyki i kompozycję w Kijowskim Konserwatorium. Od 1984 roku był profesorem katedry kompozycji Lwowskiego Konserwatorium i jej przewodniczącym. W latach 2006-2010 był wiceprzewodniczący Związku Kompozytorów Ukrainy. Był dyrektorem artystycznym Narodowej Opery Ukrainy w Kijowie. Otrzymał najwyższą państwową nagrodę w dziedzinie kultury im. Tarasa Szewczenki.

(ur. 1942, Zakarpacie), w latach 1962-63 studiował kompozycję u Adama Sołtysa we Lwowskim Konserwatorium, następnie w latach 1965-70 w Kijowskim Konserwatorium Muzycznym najpierw u Borysa Latoszyńskiego, a po jego śmierci u Myrosława Skoryka. W 1977 roku otrzymał Państwową Nagrodę im. Tarasa Szewczenki za Symfonię Nr 3 Ja utwierdzam się. W latach 1990-92 był Przewodniczącym Związku Kompozytorów Ukrainy.

(1882, Kijowski obwód, - 1922, Kijowski obwód), kompozytor, dyrygent chóralny, działacz społeczny. W latach 1897-1903 roku studiował w Kijowskim Seminarium Duchownym, gdzie wyróżniał się w śpiewie i chóralnej dyrygenturze. W 1899 roku został członkiem Studenckiego Chóru prowadzonego przez Łysenkę, a następnie jego asystentem. Muzyczną edukację zdobył w Muzyczno-Dramatycznej Szkole Łysenki w Kijowie (1904-07).

(1883 Charków - 1921 Kijów) - prawdziwe nazwisko Jakymenko - od 11 roku życia należał do Carskiej Dworskiej Kapeli Chóralnej w Petersburgu, w której jego starszy brat Fedir był nauczycielem. Ukończył Petersburskie Konserwatorium studiując u Liadowa i Rimskiego-Korsakowa.

(ur. 1979) – kompozytorka, absolwentka Lwowskiej Akademii Muzycznej im. Mykoły Łysenki w klasie Jurija Łaniuka, członkini Związku Kompozytorów Ukrainy. Jest laureatką nagród państwowych im. Lwa Rewuckiego (2007) i im. Borysa Latoszyńskiego (2015), stypendystka m.in. programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Gaude Polonia” (2005, w klasie Zbigniewa Bujarskiego w Akademii Muzycznej w Krakowie) oraz Fundacji „Ernst von Siemens Musikstiftung” (Monachium, Niemcy 2009). Posiada tytuł profesora nauk muzycznych i doktora filozofii.

(ur. 1937, Kijów) ukończył w 1955 roku kijowski Instytut Inżynierii Budowlanej, zaś w latach 1958-64 studiował w kijowskim Konserwatorium Muzycznym kompozycję u Borysa Latoszyńskiego, harmonię i kontrapunkt u Lewka Rewuckiego. Był centralną postacią kijowskiej awangardy muzycznej w latach sześćdziesiątych. Debiutował w 1961 roku na "plenum" młodych kompozytorów ukraińskich, gdzie jego pierwsze ważniejsze dzieło, Kwintet fortepianowy, wzbudziło swego rodzaju sensację. W pierwszym okresie swojej twórczości przejął od Schönberga i Weberna technikę dwunastotonową.

(ur. 1960, Charków) jest absolwentem klasy W. Borisowa w charkowskim Instytucie Sztuki. Brał udział w Letnich Kursach dla młodych kompozytorów w Kazimierzu Dolnym w latach 1990 i 1991, gdzie słuchał wykładów L. Andriessena, W. Lutosławskiego, K. Pendereckiego, B. Schaeffera, M. Lindberga. Ma również za sobą Kursy Muzyki Komputerowej w Akademii Muzycznej w Krakowie, kursy mistrzowskie w Lerchenborgu (Dania) m.in. u E. Denisowa.

(ur. 1949) w roku 1973 ukończył kijowskie Państwowe Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w klasie kompozycji Myrosława Skoryka. Pracował jako wykładowca przedmiotów teoretyczno-muzycznych w szkole muzycznej w Równem, a także jako redaktor w wydawnictwie „Muzyczna Ukraina”.

(ur. w 1978 roku we Lwowie) ukończył z wyróżnieniem kompozycję we Lwowskiej Akademii Muzycznej im. Mykoły Lysenki oraz studia podyplomowe w tej uczelni u Myrosława Skoryka (1996-2004). Był stypendystą programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego “Gaude polonia” (2005 r.), który realizował studiując kompozycję u Zbigniewa Bujarskiego w Krakowskiej Akademii Muzycznej. Był także stypendystą Międzynarodowej Fundacji „Pochodnia”.

Oleksandr Szymko (ur. 1977), pianista i kompozytor, urodził się w Borszczowie na Tarnopolszczyźnie. Studiował kompozycję u Jurija Iszczenki w Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy w Kijowie. Katalog dzieł Szymki obejmuje utwory symfoniczne, koncertowe, kameralne, fortepianowe, wokalno-instrumentalne, sceniczne, a także muzykę teatralną.

(1767, Kijów - 1808, Kijów), syn kijowskiego mieszczanina oświatę muzyczną zdobył w Kijowskiej Akademii Mohylańskiej (1776-87), gdzie wsławił się jako najlepszy śpiewak i skrzypek biorąc udział w akademickim chórze i orkiestrze. W 1788 roku na prośbę głównodowodzącego wojskami Moskwy i Moskiewskiej Guberni Jeropkina, Wedel jest wysłany przez zwierzchnika Akademii metropolitę Samuila Mysławskiego do Moskwy, gdzie obejmuje obowiązki kierującego chóralną kapelą do roku 1792.