Leonid Hrabowski

LEONID HRABOWSKI (ur. 1935) – jeden z czołowych przedstawicieli ukraińskiego modernizmu muzycznego. Studiował w Kijowskim Konserwatorium Muzycznym u Lewka Rewuckiego i Borysa Latoszyńskiego. W twórczym rozwoju kompozytora znaczącym był jego kontakt z Witoldem Lutosławskim, a także współpraca z amerykańskim kompozytorem i dyrygentem Virko Baleyem.

Jest autorem „Czterech pieśni ukraińskich” na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1959), czterech „Homeomorfii” (I, II, III na fortepian, 1968-69, IV na wielką orkiestrę symfoniczną, 1970 ), melodramat „La Mer” na narratora, chór mieszany i wielką orkiestrę symfoniczną do tekstów Saint-Johna Perse’a (1964-1970), Symfonia-Legenda „Wieczór nad Iwanem Kupalo” (1976), poemat symfoniczny „Worzel” pamięci B. Lyatoshinsky’ego (1992) – zamówienie Festiwalu “Warszawska Jesień” i wielu innych utworów. Korzystając z szerokiego wachlarza nowoczesnych technik kompozytorskich, wypracowanych w XX wieku, stworzył i od końca lat 60-tych stosował, stale go doskonaląc, własny system i metodę kompozycji algorytmicznej. Po wielu latach pracy, zakończonej komputeryzacją tej metody, Hrabowski powrócił do aktywnego komponowania. W 2016 roku napisał “12 Inwencji na dwa głosy” na klawesyn, w 2017 „Tetragon” – symfonię-kaprys na kwartet gitar i orkiestrę kameralną, w 2018 – „ARRY” na orkiestrę smyczkową, w 2019 – EQVIN na skrzypce i Fortepian, a w 2020 roku STRO(r)GAN na organy. Aktualnie Hrabowski komponuje operę “Martwe dusze”, będącą częścią jego wielkiej pentalogii operowej według Gogola. Kompozytor w latach 1981-90 mieszkał i pracował w Moskwie, starając się w ten sposób uniknąć represji, które w tym czasie dosięgały inteligencję w Ukrainie. Od roku 1990 mieszka i tworzy w Nowym Jorku.