Indeks kompozytorów

(ur. 1975) ukończył Lwowską Akademie Muzyczną im. Mykoły Łysenki w klasie kompozycji i wiolonczeli Jurija Łaniuka, później aspiranturę w Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy im. Piotra Czajkowskiego pod kierownictwem Jewhena Stankowycza.

(ur. 1976) ukraińsko-holenderska kompozytorka, absolwentka Akademii Muzycznej im. Antoniny Nieżdanowej w Odessie w klasie Karmelli Cepkolenko. Była stypendystką programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Gaude Polonia”

(1888 – 1963) kompozytor, pianista, muzykolog, nauczyciel, krytyk muzyczny. Rozpoczął studia muzyczne we Lwowskim Konserwatorium u W. Kurza, które następnie kontynuował w Pradze studiując na uniwersytecie u Z. Neiedli i O. Hostynskiego, a w konserwatorium u V. Novaka, które ukończył w 1915 roku.

(1745 – 1777) kompozytor i śpiewak, uczył się najpierw w Głuchowskiej szkole śpiewaków cerkiewnych, a następnie w Kijowskiej Akademii Mohylańskiej, skąd został zabrany do Dworskiej Kapeli Śpiewaczej w Petersburgu.

(ur. 1975) ukraiński pianista i kompozytor. Jego utwory były wykonywane na całym świecie: od Stanów Zjednoczonych do Chin. Studiował w Ukrainie i Szwajcarii. Ukończył Ukraińską Narodową Akademię Muzyczną w Kijowie, gdzie obecnie jest profesorem fortepianu.

(1940 – 2003) ukończył w 1966 roku Charkowskie Konserwatorium Muzyczne w klasie kompozycji Dmytra Klebanowa. Od tego czasu wykładał kompozycję i instrumentację w tymże konserwatorium, przemianowanym później na Charkowski Instytut Sztuki. Przez pewien okres czasu był przewodniczącym Charkowskiego Oddziału Związku Kompozytorów Ukrainy.

(1751 – 1825) podstawy wykształcenia muzycznego otrzymał w Głuchowie, w istniejącej od 1738 roku szkole śpiewaków cerkiewnych, z której rekrutowano utalentowanych chłopców do carskiej kapeli chóralnej w Petersburgu.

(ur. 1939) jest szczególnie ceniona za swoją chóralną twórczość. Ukończyła Kijowskie Konserwatorium Muzyczne w klasie kompozycji K. Dankewycza i B. Latoszyńskiego. Studia podyplomowe kontynuowała w Konserwatorium Moskiewskim u N. Peyko. Od 1979 roku jest obecna w Zarządzie Związku Kompozytorów Ukrainy.

(1630? – 1690?) kompozytor, teoretyk, dyrygent chóralny i pedagog, jedna z pierwszych postaci ukraińskiego muzycznego życia swego czasu. Studiował w Jezuickiej Akademii w Wilnie. Przebywał również w Krakowie, Smoleńsku, Moskwie i Petersburgu.

(ur. 1968) kompozytorka, autorka licznych utworów kameralnych, symfonicznych i chóralnych. W 1991 roku ukończyła studia kompozytorskie u Wołodymyra Flysa i Myrosława Skoryka, a w roku 1998 studia podyplomowe u Myrosława Skoryka w lwowskiej Narodowej Akademii Muzycznej im. M. Łysenki.

(1958-2022) w 1982 r. ukończyła Lwowskie Państwowe Konserwatorium Muzyczne im. Mykoły Łysenki studiując w klasie kompozycji W. Flisa. W 1984 r. ukończyła studia podyplomowe z kompozycji w Kijowskim Państwowym Konserwatorium Muzycznym w klasie Myrosława Skoryka.

(1906 – 1995) – dyrygent i kompozytor. Podstawy muzycznego wykształcenia zdobył w Wyższym Muzycznym Instytucie im. M. Łysenka we Lwowie, gdzie uczył się m.in. u Stanisława Ludkewycza.

(ur. 1935) – jeden z czołowych przedstawicieli ukraińskiego modernizmu muzycznego. Studiował w Kijowskim Konserwatorium Muzycznym u Lewka Rewuckiego i Borysa Latoszyńskiego. W twórczym rozwoju kompozytora znaczącym był jego kontakt z Witoldem Lutosławskim, a także współpraca z amerykańskim kompozytorem i dyrygentem Virko Baleyem.

(ur. 1977) jest absolwentką Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy im. P. Czajkowskiego, gdzie w 2001 r. ukończyła studia kompozytorskie w klasie Iwana Karabica, a w roku 2004 staż asystencki w klasie prof. Myrosława Skoryka.

(1909 – 1983) ukończył prawo na Uniwersytecie Lwowskim w 1931 roku. Studiował również fortepian w Instytucie Muzycznym im. Łysenki, a także kompozycję u Wasyla Barwińskiego i Adama Sołtysa we Lwowskim Konserwatorium, które ukończył w 1934 roku. Był nauczycielem muzyki, od 1952 roku wykładowcą, a od 1973 roku profesorem Lwowskiego Konserwatorium.

(1875 – 1944) dyrygent, kompozytor, folklorysta, pedagog. Syn prawosławnego księdza, ukończył Teologiczne Seminarium w Kijowie w 1896 roku, a w 1901 roku Kijowską Akademię Teologiczną, gdzie w latach 1898-1901 był dyrygentem akademickiego chóru. W 1906 roku wstąpił do Muzyczno-Dramatycznej Szkoły Łysenki, gdzie studiował kompozycję u H. Lubomirskiego.

(1963-2023), kompozytor, pianista, muzykolog. Ukończył Kijowskie Konserwatorium Muzyczne w klasie fortepianu Wołodymyra Worobiowa, kompozycji Myrysława Skoryka i muzykologii Iwana Laszenki. W 2004 roku odbywał staż w Julius-Maximilians-Universität w Würzburgu. Otrzymał doktorat z muzykologii.

(ur. 1975) w latach 1993-2000 studiował w Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy im. P. Czajkowskiego, którą ukończył w specjalnościach kompozycja (w klasie Lwa Kołoduba, 1998) i fortepian (w klasie Tatiany Roszczynej, 2000). Staż w katedrze kompozycji ukończył w 2004 pod kierunkiem Hennadija Laszenki.

(1947-2007) – wybitny ukraiński kompozytor, laureat Nagrody im. M. Łysenki (2004), Narodowy Artysta Ukrainy (2001), członek Narodowego Związku Filmowców Ukrainy (1991), Zasłużony Działacz Sztuki Ukrainy (1986), laureat Nagrody im. M. Ostrowskiego (1979). Urodził się w 1947 roku we Lwowie.

(ur. 1957), kompozytor i wiolonczelista. W latach 1975-80 studiował wiolonczelę u Jewhena Szpicera i kompozycję u Dezyderija Zadora we Lwowskim Konserwatorium. Studia podyplomowe kontynuował w Kijowie w klasie Wadyma Czerwowa (1980-82).

(1895 – 1968) kompozytor, dyrygent, pedagog, ukończył w 1918 roku prawo na Uniwersytecie Kijowskim. Studiował równocześnie kompozycję u R. Gliera w Kijowskim Konserwatorium Muzycznym, gdzie uzyskał dyplom w 1919 roku, wykładając tam następnie teorię muzyki (1920-35). W latach 1935-37 był profesorem orkiestracji w Moskiewskim Konserwatorium.

(1877 – 1921) kompozytor, folklorysta, dyrygent, pedagog. Syn prawosławnego księdza, ukończył Seminarium Teologiczne w Kamieńcu Podolskim w 1899 roku. Pobierał prywatne lekcje harmonii i teorii muzyki u S. Barmotina i kompozycji u B. Jaworskiego.

(1879 – 1979) kompozytor, dyrygent, muzykolog, folklorysta. W 1901 roku ukończył filozoficzny fakultet Lwowskiego Uniwersytetu. We Lwowie w latach 1898-1901 pobierał lekcje kompozycji u Adama Sołtysa. W latach 1901-07 wykładał w ukraińskich gimnazjach we Lwowie i Przemyślu.

(1842 – 1912), założyciel nowej, romantycznej szkoły w ukraińskiej muzyce, pianista, dyrygent chóralny, folklorysta, pedagog i działacz społeczny. W 1864 roku ukończył przyrodniczy fakultet Kijowskiego Uniwersytetu. W latach 1867-69 studiował kompozycję i fortepian w Lipskim Konserwatorium. Od 1869 roku Łysenko mieszka i pracuje w Kijowie.

(ur. 1986) jest absolwentem klasy kompozycji Jewhena Stankowycza w Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy im. P. Czajkowskiego w Kijowie. Merchel zajmuje się muzyką i sztuką w szerokim zakresie: jest kompozytorem, performerem, reżyserem, kuratorem projektów artystycznych, autorem licznych utworów dla orkiestry symfonicznej, zespołów kameralnych i teatru.

(ur. 1976) – kompozytor, członek Narodowego Związku Kompozytorów Ukrainy (od 2001) i Narodowego Ogólnoukraińskiego Związku Muzycznego (od 2005), laureat Nagrody im. L. Rewuckiego (2005), Nagrody Urzędu Rady Ministrów Ukrainy (2009), a także Nagrody im. S. Prokofiewa.

(ur. 1986) rozpoczął naukę gry na instrumentach dętych. Ukończył Szkołę Muzyczną w Symferopolu, opanowując obój, saksofon i trąbkę. Równolegle rozpoczął samodzielną naukę kompozycji.

(1889 – 1977) kompozytor, pedagog i działacz muzyczny. Ukończył Muzyczno-Dramatyczną Szkołę Mykoły Łysenki, Kijowskie Konserwatorium Muzyczne w klasie kompozycji R. Gliera, a także wydział prawa Kijowskiego Uniwersytetu. Dużą część jego aktywności stanowiła działalność pedagogiczna – najpierw w szkole Łysenki, a następnie w Kijowskim Konserwatorium.

(ur. 1960) – ukończył Kijowskie Konserwatorium Muzyczne jako akordeonista, dyrygent i kompozytor. Jest laureatem wielu międzynarodowych konkursów kompozytorskich. Jego zainteresowania twórcze obejmują muzykę symfoniczną i kameralnych, a także dla solistów i chórów.

(ur. 1976) – kompozytor, menedżer projektów muzycznych. Ukończył Narodową Akademię Muzyczną we Lwowie (studiował kompozycję u M. Skoryka). Zasięgał konsultacji w zakresie kompozycji u A. Pärta, B. Furrera, A. Szczetyńskiego, Y. Shakeda.

(1865 – 1909) muzyczną edukację pobierał u Władysława Wszelaczyńskiego i L. Lewickiego w Tarnopolu, a następnie we Lwowskim Konserwatorium u Karola Mikuli. Był aktywnym działaczem muzycznym – jednym z założycieli ukraińskiego towarzystwa chóralnego Bojan, a także członkiem Komitetu Publikacji Ukraińskich Pieśni Ludowych.

(1938-2020) w latach 1956-60 studiował kompozycję u Adama Sołtysa we Lwowskim Konserwatorium, a w latach 1961-62 odbywał aspiranturę u Dmitrija Kabalewskiego w Moskiewskim Konserwatorium. Od 1962 roku był wykładowcą Lwowskiego Konserwatorium, a od 1966 roku wykładał teorię muzyki i kompozycję w Kijowskim Konserwatorium.

(ur. 1942) w latach 1962-63 studiował kompozycję u Adama Sołtysa we Lwowskim Konserwatorium, następnie w latach 1965-70 w Kijowskim Konserwatorium Muzycznym najpierw u Borysa Latoszyńskiego, a po jego śmierci u Myrosława Skoryka. W 1977 roku otrzymał Państwową Nagrodę im. Tarasa Szewczenki za Symfonię Nr 3 „Ja utwierdzam się”.

(1882 – 1922), kompozytor, dyrygent chóralny, działacz społeczny. W latach 1897-1903 roku studiował w Kijowskim Seminarium Duchownym, gdzie wyróżniał się w śpiewie i chóralnej dyrygenturze.

(1883 – 1921) – prawdziwe nazwisko Jakymenko – od 11 roku życia należał do Carskiej Dworskiej Kapeli Chóralnej w Petersburgu, w której jego starszy brat Fedir był nauczycielem. Ukończył Petersburskie Konserwatorium studiując u Liadowa i Rimskiego-Korsakowa.

(ur. 1979) – kompozytorka, absolwentka Lwowskiej Akademii Muzycznej im. Mykoły Łysenki w klasie Jurija Łaniuka, członkini Związku Kompozytorów Ukrainy. Jest laureatką nagród państwowych im. Lwa Rewuckiego (2007) i im. Borysa Latoszyńskiego (2015), stypendystka m.in. programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Gaude Polonia”

(ur. 1937) był centralną postacią kijowskiej awangardy muzycznej w latach sześćdziesiątych. Jest dziś najbardziej znanym i uznanym w świecie kompozytorem ukraińskim.

(ur. 1955) autor oper, utworów na orkiestrę symfoniczną, muzyki teatralnej, utworów kameralnych, wokalnych i chóralnych, a także utworów dla dzieci. Twórca festiwalu „Muzyczne Premiery Sezonu” w Kijowie.

(ur. 1960) otrzymał nagrody na siedmiu międzynarodowych konkursach kompozytorskich w Austrii, Francji, Luksemburgu, Polsce, Rosji i Szwajcarii.

(ur. 1949) w roku 1973 ukończył kijowskie Państwowe Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w klasie kompozycji Myrosława Skoryka. Pracował jako wykładowca przedmiotów teoretyczno-muzycznych w szkole muzycznej w Równem, a także jako redaktor w wydawnictwie „Muzyczna Ukraina”.

(ur. 1978) ukończył z wyróżnieniem kompozycję we Lwowskiej Akademii Muzycznej im. Mykoły Lysenki oraz studia podyplomowe w tej uczelni u Myrosława Skoryka (1996-2004). Był stypendystą programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego “Gaude polonia” (2005 r.)

(ur. 1977), pianista i kompozytor, urodził się w Borszczowie na Tarnopolszczyźnie. Studiował kompozycję u Jurija Iszczenki w Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy w Kijowie. Katalog dzieł Szymki obejmuje utwory symfoniczne, koncertowe, kameralne, fortepianowe, wokalno-instrumentalne, sceniczne, a także muzykę teatralną.

(1767 – 1808) syn kijowskiego mieszczanina oświatę muzyczną zdobył w Kijowskiej Akademii Mohylańskiej (1776-87), gdzie wsławił się jako najlepszy śpiewak i skrzypek biorąc udział w akademickim chórze i orkiestrze.

(1944-2010) przedstawiciel „kijowskiej awangardy”, był jednym z ostatnich uczniów Borysa Latoszyńskiego. W latach 1968-1974 był redaktorem w Wydawnictwie „Muzyczna Ukraina”. Jego twórczość dzieli się na dwa okresy, przerwane kilkuletnią przerwą (1972-1976).