Lew Rewucki
KOMPOZYTORZY
Rewucki obok Latoszyńskiego należy do kompozytorów, którzy wyznaczyli drogę ukraińskiej muzyce XX wieku, zarówno swoją twórczością jak działalnością pedagogiczną.
LEW REWUCKI (1889, Irżawec, obwód Czernihowski – 1977, Kijów) – kompozytor, pedagog i działacz muzyczny. Ukończył Muzyczno-Dramatyczną Szkołę Mykoły Łysenki, Kijowskie Konserwatorium Muzyczne w klasie kompozycji R. Gliera, a także wydział prawa Kijowskiego Uniwersytetu. Dużą część jego aktywności stanowiła działalność pedagogiczna – najpierw w szkole Łysenki, a następnie w Kijowskim Konserwatorium. Rewucki obok Latoszyńskiego należy do kompozytorów, którzy wyznaczyli drogę ukraińskiej muzyce XX wieku, zarówno swoją twórczością jak działalnością pedagogiczną.
Jego twórczość symfoniczna obejmuje 2 symfonie, koncert na fortepian i orkiestrę, liczne utwory na fortepian solo, a także repertuar wokalny, zarówno na głos z fortepianem, jak i z orkiestrą. Są wśród nich kantata do słów Szewczenki Chustyna, Zima do słów Olesia, Monolog Tarasa Bulby do słów Rylskiego. W jego twórczości ważne miejsce zajmują utwory chóralne. Rewucki jest autorem redakcji opery Mykoły Łysenki Taras Bulba. Muzykę Rewuckiego charakteryzuje znakomite wyczucie harmonii i formy. Jest to muzyka o gęstej fakturze, ale nie tracąca wyraźnej linii melodycznej. Pobrzmiewa w niej echo twórczości Rachmaninowa i Skriabina, ale ma ona wyraźny indywidualny rys, pozwalającym nazwać Rewuckiego “ukraińskim neoromantykiem”.