Maksym Berezowski

MAKSYM BEREZOWSKI (1745, Głuchów – 1777, Petersburg), kompozytor i śpiewak, uczył się najpierw w Głuchowskiej szkole śpiewaków cerkiewnych, a następnie w Kijowskiej Akademii Mohylańskiej, skąd został zabrany do Dworskiej Kapeli Śpiewaczej w Petersburgu. Od 1758 roku śpiewał w Kapeli, a od 1762 roku był solistą przydwornej trupy operowej.

W latach 1769-73 studiował we Włoszech u G.B. Martiniego. W roku 1771 otrzymał dyplom kompozytorski od Bolońskiego Towarzystwa Filharmonicznego, którego następnie został członkiem. Jego opera Demofont do libertta Metastasia, wystawiona w 1773 roku, spotkała się z dużym uznaniem w ówczesnej prasie. We Włoszech napisał również operę Ifigenia, a także sonatę na skrzypce i klawesyn (1772) – pierwszy ukraiński utwór tego gatunku. Po powrocie do Petersburga był przyjęty do pracy w Carskiej Kapeli Chóralnej bez określonej posady. Brak możliwości dla twórczej pracy, kłopoty materialne i intrygi doprowadziły do jego przedwczesnej śmierci w niewyjaśnionych okolicznościach. W jego dorobku znajdują się 8-częściowa Liturgia, części mszy, koncerty chóralne, wśród których na szczególną uwagę zasługuje Nie porzuć mnie w wieku pochyłym. Twórczość Berezowskiego zapoczątkowała ukraiński klasycyzm w muzyce, rozwijany później przez Bortniańskiego i Wedela.