Tym razem dwa koncerty – kameralny i oratoryjny – przedstawią muzykę ukraińską starszą i nowszą. Brak koncertu chóralnego a cappella nie pozwala pokazać początków tej muzyki wraz z jej apogeum w twórczości Maksyma Berezowskiego, Artema Wedela i Dymitra Bortniańskiego. Mówiąc o profesjonalnej muzyce ukraińskiej czasów późniejszych trzeba zacząć jej prezentację od Mykoły Łysenki, który odegrał w ukraińskiej muzyce rolę podobną do Stanisława Moniuszki w muzyce polskiej – odczytując folklor swojej kultury w dziewiętnastowieczny, romantyczny sposób. Pieśni Łysenki do słów Tarasa Szewczenki stanowią bardzo ważne połączenie wspaniałej twórczości literackiej i muzycznej. W koncercie kameralnym obok kompozytorów, którzy nie zostawili zbyt dużego dorobku – Siczynski, Stepowyj, chociaż ich pieśni są z pewnością wokalnymi klejnotami – występują twórcy, jak Wasyl Barwiński, bez których trudno byłoby wyobrazić sobie rozwój ukraińskiej kultury muzycznej – w tym wypadku na Ukrainie Zachodniej. Może również zachwyci nas świeżość inwencji Łesi Dyczko, kompozytorki z Kijowa. Obok repertuaru pieśniarskiego spotkacie Państwo dwa utwory instrumentalne – Fragmenty Bohdany Frolak i Post Scriptum Walentyna Silwestrowa. Pierwszy utwór – dzieło młodej kompozytorki ze Lwowa – w bardzo ciekawy sposób oscyluje wokół folkloru huculskiego, dając świadectwo, że anonimowo-archetypiczna kultura ludowa jest wciąż bogatym źródłem inspiracji. Post Scriptum – dzieło twórcy o bardzo wyraźnym i sformowanym obliczu, jest pewnym meta-komentarzem do tego co zjawia się w koncercie przedtem. Jest esencją potrzeby odnalezienia piękna, harmonii, wymiaru kontemplacji i medytacji ...

 

W koncercie oratoryjnym przedstawione będą dwa utwory – Palimpsesty Jurija Łaniuka i Słowo o wyprawie Igora, syna Swiatosława, wnuka Oleha Jewhena Stankowycza. Palimpsesty – co oznacza kolejne pisanie na oczyszczonym z poprzedniego zapisu pergaminie, każą nam dotrzeć do sensów zagubionych lub ukrytych. W utworze tym kompozytor wykorzystuje poezję Wasyla Stusa i strofy z Apokalipsy Św. Jana w języku greckim. Czy w tej sonorystyce nie brzmi jednak echo ukraińskiej dumki? Staroruski epos o wyprawie Igora, księcia kijowskiego, przywraca dawne dramaty i – kto wie – może dziś chce nas przestrzec i na powrót wzruszyć dawnymi dziejami. Uczestniczymy w  pierwszym wykonaniu utworu.