Walentyn Sylwestrow

WALENTYN SYLWESTROW (ur. 1937, Kijów) ukończył w 1955 roku kijowski Instytut Inżynierii Budowlanej, zaś w latach 1958-64 studiował w kijowskim Konserwatorium Muzycznym kompozycję u Borysa Latoszyńskiego, harmonię i kontrapunkt u Lewka Rewuckiego. Był centralną postacią kijowskiej awangardy muzycznej w latach sześćdziesiątych. Debiutował w 1961 roku na „plenum” młodych kompozytorów ukraińskich, gdzie jego pierwsze ważniejsze dzieło, Kwintet fortepianowy, wzbudziło swego rodzaju sensację. W pierwszym okresie swojej twórczości przejął od Schönberga i Weberna technikę dwunastotonową.

Utwory pisane tą techniką były podczas swoich prawykonań powodem zagorzałych sporów, przez co Sylwestrow, podobnie jak i inni kompozytorzy kijowskiej awangardy, pozostawał długi czas na cenzurowanym. W tym czasie był wyrzucony ze Związku Kompozytorów. W 1966 roku otrzymuje zamówienie od Fundacji Muzycznej Kusewickiego. Powstaje utwór Eschatofonia (1966), który w 1968 roku jest prawykonany w Darmstadt pod dyrekcją Bruno Maderny. Kulminację pierwszego okresu twórczości stanowi trzyczęściowy utwór Drama (1972), którego pierwsza część jest sonatą skrzypcową, druga sonatą wiolonczelową, a trzecia – triem. Dzieło to jest uważane za najważniejszy utwór pierwszego okresu twórczości kompozytora. Tu następuje radykalny zwrot w kierunku diatoniki, gdzie Sylwestrow nawiązując do gatunków i norm stylistycznych XVII-XIX stulecia znajduje bardzo osobistą formę wypowiedzi, na swój sposób zbliżając się do minimalizmu. Rok 1973 przyniósł cała serię dzieł napisanych w „starym stylu”. Styl ten osiąga dojrzałość w I Kwartecie Smyczkowym (1974). Powstają następnie Symfonia Nr 4 na instrumenty dęte blaszane i smyczki(1976), Serenada na smyczki (1978), Symfonia Nr 5 (1980-82), Widmung, koncert na skrzypce i orkiestrę (1991-92), Metamuzyka na fortepian i orkiestrę (1992), Elegia do poezji T. Szewczenki na chór mieszany a cappella (1996) i inne. Metamuzyka była prawykonana w Berlinie z udziałem Aleksieja Lubimowa i Berlińskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Arturo Tamayo. Sylwestrow ma w swym dorobku m.in. 9 symfonii, utwory na chór, zespoły kameralne, utwory na fortepian, pieśni, a także „Requiem dla Larysy” poświęcone pamięci żony kompozytora.